durabildiğimiz ilk yerde durmalıydık
olabildiğimiz kadar olmalı
koşabildiğimiz kadar koşmalıydık
kuşlar kadar özgür olmalıydı aşkımız
savunmalıydık bir birimizi
yıldızlar gibi olduk nedense
ulaşamadık bir birbirimize
zamansız zamanın esiriydik
suçsuz yüreklerin kurbanıydık
tutabildiğimiz kadar tutmalıydık sözlerimizi
bakabildiğimizce bakmalıydık gözlerimize
usanmadan, bıkmadan yorulmadan
zamanın gerisinde kalmadan
utanmadan sıkılmadan
yaşamalıydık bir birimizi
şimdi yangın yerindeyiz
yanan kim ki
sen yada ben yanmışız ne fark eder
yandıktan sonra
külleri savurduktan sonra
ellerimizden kayıp gitti hayatımız
kim durdurmuş ki zamanı
yaşamalıydık doyasıya
yarını düşünmeden
geçmişe üzülmeden
o anı sindirmeliydik
kıymetini bilmeliydik
durabildiğimiz yerde durmalıydık
sabredebildiğimiz kadar sabretmeli
sevebildiğimiz kadar sevmeliydik
engin denizler gibi olmalıydık
birbirimize karışmalıydık
kaynaşmalıydık
görebildiğimiz kadar görmeli
affedebildiğimiz kadar affetmeliydik
şimdi yangın yerindeyiz
küller kalmış sadece
onun kıymetini bilmeliyiz
gel savurma külleri
dağılmasın sağa sola
karışmasın toprağa
bu yangın bizimse
külleri de bizim olsun
belki bir gün köz olur
yeniden yanarız
belki bir gün yine aşka susarız
sakla yüreğinde bence
kullanırız zamanı gelince....
Kayıt Tarihi : 11.4.2008 15:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ertuğrul Temizyürek](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/11/isterdim-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!