İstemeyince Şiiri - İbrahim Yay

Ben yoruldum gereksiz adım atmaktan,
Bir anlamı kalmıyor karşımdaki dinlemeyince...
O da umursamayınca en az benim kadar,
Tadı tuzu kalmıyor sevmenin istemeyince...

Ne anlatsam, ne yalvarsam bitmeyecek gibi...
Her şeyi yapsam, isyan etsem en sonunda yine,
Baksam ardıma göremem bir anı sana dair.
Geleceğimi görmek için bakıyordum gözlerine.

Ey nazlım!!! Ey endamlım!!! Ne nazın var ne endamın!
Kalp kırdıkça, vazgeçtikçe, nefret ettikçe daha çok,
Neden halâ git gide birbirimize bağlanıyoruz ki?
Yapılmayan ve söylenmeyenlerin arasında eriyoruz.
Yorgunluğumuza fazlasını eklemenin de anlamı yok.

Bir kez dahi benim kadar sevenine çatmadım,
Karşılıksız, kuşkusuz, sonsuz bir güç bu...
Sebebi olmadan seninle ömür geçirebilirmişim gibi.
Bir yandan iyimser olup devam edilebilir,
Diğer yandan karamsarlığın esiri olup her şey bitebilir.