Her sabaha uyandığımızda,
Belli değildir o gün yaşanacaklar,
Bilemeyiz hayır mıdır şer midir?
Başımıza gelecekler.
Aynı gibi geçen günler monoton gelir bize,
Oysa o anlar bizim şanslı anlarımızdır,
Aldığımız nefesi verebilmek,verdiğimizi alabilmek,
Bunun anlamı göçmeden bu alemde kalabilmektir.
Yaşıyorken alıp veriyorken nefesi,
Kovalamak lazım elde etmek için mutluluğu,
Ve hep şükretmeli bize verilen bu şansa,
Azrail kaldırmadan bizi hayattaki son dansa.
Amaç iyi bir insandı dedirtebilmek gidince ardımızdan,
Sonunda nasılsa herkes gelecek peşimizden,
Kıymetini bilelim dört elle sarılalım henüz göçmeden,
İstemesek de ayrılıp kopacağız bir gün sevdiklerimizden...
Kayıt Tarihi : 25.2.2009 14:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Güven Kırma](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/25/istemesekte.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)