İstemem Şiiri - Ergül Nalbant

İSTEMEM

Yaşarken bilinsin kadrim, değerim,
Ölünce kıymete binmek istemem.
Gidince anlamsız canım, ciğerim,
Ölünce kıymete binmek istemem.

Hayattayken bana kan kusturanlar,
Doğru söz deyince hep susturanlar,
Ağlamasın sahte dostluk kuranlar,
Ölünce kıymete binmek istemem.

Kötüleyip derlerdi: “Bu delirmiş!”
Vakitli vakitsiz ecel gelirmiş,
“Kör ölünce badem gözlü olurmuş.”
Ölünce kıymete binmek istemem.

Hayatım boyunca anlaşılmayıp,
Ölünce yalandan yas tutmak ayıp.
Ardımdan denilir: “Çok büyük kayıp.”
Ölünce kıymete binmek istemem.

Hoşgörüyü hep prensip edindim,
İyi insan olmak için didindim.
Yaranmadım; hor görüldüm, itildim,
Ölünce kıymete binmek istemem.

Ergül’üm, ölünce kına yakarsın,
Rahata erip de ziller takarsın.
Üç beş güne dönsün diye bakarsın,
Bir daha geriye dönmek istemem…
Ölünce kıymete binmek istemem.

Şiir: Ergül Nalbant — 09.11.2024 — 15:30