İstemem Şiiri - Nihal Mirdoğan

Suretimdeki kahrın nefesi, kanat kanat
Gözlerimde çırptıkça, giryân düşsün istemem
Ân gelip patlayacak yanardağlara inat
Fikrime,onbin yıllık isyan düşsün istemem

Ezelî Türk yurdunun öfkeli sularına
İblisleri gömdüm ben... dizdim ark kulvarına
Yaylarla büktüğüm küfürlü dillerine
Diktiğim her bir tuğa, ziyân düşsün istemem

Bu gece,medet ummam, tamamlanmamış şi'rden
Bu gece,hecelerin ,canı yanıyor, neden ?
Neden acundaki her Türk'te ağlıyor beden
Asırlık çileleri,âyan düşsün istemem

Mekânım nihân olsun ,gülsün avare güller
Baharımda yazımda ötsün sâfi bülbüller
Ağyar değmeden işve fidanlarına yeller
Esip dursun da, Türk'üm yayan düşsün istemem

Budala uyku bile bir kuytuda nöbette
Çöllerin kumu döner bataklığa elbette
Benim aklım,fikrim pes etmeyen müebbette
Haykırırken,dilime çıyan düşsün istemem

Fikrime kıvranmayın, her Hint fakiri gibi
Aklıma yapışmayın arsızın kiri gibi
Zihnimle durmalıyım muştulu çeri gibi
Ki ,suret-i insanlar üryân düşsün istemem

Bakmayın siz kaç şiir kaç kelâm yazdığıma
Feleğin hokkasıyla karanlık kazdığıma
Tuğumun gölgesinde biçâre sızdığıma...
Ey düşman ! Yurtlarıma tuğyan düşsün istemem

"Gam çekme güzel n'olsa baharın sonu yazdır"
Besteler yanık içli bir keman,ya da sazdır
Diz vurduğu topraklar Gülnihâl de ayazdır
...Vatanıma namussuz beyân düşsün istemem
...Türk'lüğüme başka dil, şâyan düşsün istemem