İstemem Şiiri - Yılmaz Tarhan

Yüzüne bakıp da adam sanmışım.
Söylediklerine hep inanmışım.
O zalim elinden bitmiş,yanmışım.
Uzatma elini,tutmak istemem.

Özür dilemeye,kapıma gelsen.
Affet n’olur diye bana yalvarsan.
Yıllarca beklemiş bir şarap olsan.
Bir yudum da olsa, tatmak istemem.

Anlatma aruzdan,bana heceden.
Kapıdan kovunca,girsen peceden.
Masallar okusan,bin bir geceden.
O pis yatağına,yatmak istemem.

Baharında iken,henüz hayatın.
Tatlı yemeğime zehirler kattın.
Ben bir sarraf olsam,sen de bir altın.
Zarar etsem bile,satmak istemem.

Görmek istemiyom seni rüyada.
Ne karanlıklarda,ne de ziyada.
Tertemiz yaşamak varken,dünyada.
Senin çamuruna batmak istemem.

Seher vakti esen ılık yel olsan.
Hep beni anlatan kalem,dil olsan.
Açmaya yüz tutmuş,gonca gül olsan.
Göğsüme,yakama takmak istemem.

TARHANİ diyor ki; değil naçarım.
Şu dünyada sensiz bile yaşarım.
Kalsın,sıgaramı kendim yakarım.
O kirli elinden çakmak istemem.