İsteklerim terketmiyor beni,
ihtiyaçlar hükmüne geçti.
Çok yüksek değerlerimi feda ettim,
zengin olmak uğruna,
Aç ve muhtaç olanlardan daha
çok acı çektim.
Bilseydim çekermiydim bu kadar
acıyı,
Aç ve muhtaçken seni daha çok
severdim.
Aynı şeylere değer veriyor,
madem aynı şeylere üzülürken,
en mutlu hissettiğin yere,
peki neden gelmedin benimle.
Ver elini gidelim birlikte ait
olduğumuz yere,
Elimizdekilerle hoşnut olan,
onu yeterli bulan,fazlasını istemeyen,
ihtiras beslemeyen biri olarak,
mutlu olalım sevgilim.
2704.10/Bursa
Ramazan ÇiçekliKayıt Tarihi : 10.6.2010 17:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kanaat gibi devlet olmaz
TÜM YORUMLAR (2)