Şimdi oralarda da esiyor rüzgar eminim,
Ama burda ki kadar soğuk ve karamsar değil.
Bu efkarlıkta senin eserindir zalim,
Bu karamsarlığımsa aslında benim.
Niye geldinki şimdi niye
Küçük harflerle hatırlamaya alışmıştım seni.
Öyle bir yerdeyim ki Erzincan diye
Susturdu, ağlattı, acıttı ve özletti seni.
Sıra sıra dizilip beklemek,
Hep aynı yollardan yürümek,
Devamlı olarak düşünmek,
Tek sebebi günler geçsin diye.
Zavallı gibi hissediyor insan kendini,
Yüzlerce kişi gibi ynı şeyleri bağırmak,
Yürümeye yeni başlayan çocuk gibi,
Yerlere oturup taşla toprakla oynamak.
Gülleri koklamayı özledim,
Kendi istediğim gülleri,
Sokaklarında yürümek istiyorum,
İstanbulun kalabalıklarında kaybolmak.
İstediğim saatde uyanmak,
İstediğim günleri boşa harcamak,
Yanlızlığı bile özlemek istiyorum,
Kendi yaralarıı kendimce kanatmak...
Kayıt Tarihi : 22.8.2017 15:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!