İstediğim Bir Coşku Oda Yok!

Düşünüyorum çünkü düşünüyorum, hayatımda hayatımızda bir şenlik olsun diye, baharın esintileri essin diye lakin ne de bahar esintileri ne şenlik var etrafımda, yalnızca düşüncelerimle gönlümde var! Asıl hayatımda/hayatımızda etrafımızda/ etrafımda olmamasının asıl meselesi nedir bunu da bilmiyorum! Düşündükçe çıkmazlara giriyorum çıkamıyorum! Mesele nefes almak yaşamaksa doğru, duygusuz hissiz olmaksa doğru, gönülde duygu hisleri saklamak çürütmekse… Doğru yapıyoruz lakin kime neye göre neden? Asıl mesele gülümsemekle yok olacaksak olmayız, bakın gülümseyemediğimiz/ benimseyemediğimiz için yokuz, birbirimizle yaşadığımızın farkında dahi değiliz! Daha hangisini sayayım asıl mesele nedir?
Hepsi benim mi olsun? Zaten yaşarken nimetlerden faydalanıyorsun zaten fazlasını alıp yığmak çürütmeyi neden isteriz ki? Karnın doyduktan sonra fazlasını yemek mümkün değil, aç gözünü de yığdıkça doyuramayız ki! Ah asıl mesele insan olmaksa yaptıklarımız yanlış. Ben geliyorum yanına sende gel, gelmez! Ben seviyorum sende sev, sevmez!

Kuşlar gibi gelin uçalım demiyorum
Gönülden gönülle muhabbetle olalım diyorum
Muhabbet deyince herkesin elinde telefon deliriyorum
Kendi yalnızlığının kuyusuna düşmüş uzat elini diyorum duymuyor
Farkına varması için ne yapılmalı inanın bilmiyorum

Acaba diyorum mavi pelerin mi taktım sırtıma havalarda fazlamı uçuyorum? Hayır, lakin pembe hayaller düşlerle etrafımı süslemek istiyorum olmuyor, söylesen anlaşılmıyor asıl mesele anlaşılmakta değil, uzlaşacak farkına varılacak bir zemin bulmak! Bu sancılar sanki ölümün sancılarına eş, lakin ölümle sonsuz hayatın kapıları açılırken, yaptıklarımızla ancak hasret kapılarını açıyor ve nedense ve nedense fark etmiyoruz! İstediğim bir coşku oda yok! Galiba bende de fazla akıl yok… Olsaydı etrafımda/etrafımızda insanlar olurdu çok. Baksanıza herkes birbirinden kaçarken yaşadığımız değil mi bir şok? Şok değilse öyleyse nedir bu? neyimiz yok? Yoksa bu elimizdeki nedir Thise bok? Selamlarımla
Mehmet Aluç