İşte Öyle Şiiri - Ahmet Yusuf Taşcı 2

Akıyor durmadan, hayalleri insanların ıssız sokaklara,
Adım adım geceye koşuyorum, benliksiz yarınlara,
Hayallerim, ah sizi çok çok sevdim,
Nerede bıraktım ben onları, yoruldum artık güzelim.

Sensizlik ve sessizlik, tek başına büyük bir konser bu,
Kimsenin duymadığı yerde kanıyor kulaklarım,
Son gecenin verilen son sözü, son sözleşmesi bu,
Haykırışların tanıkları, dik durmaya çalışan anlım.

Nasıl bir manifesto ve karanlığın içinde hangi aydınlık,
Tek başına çöllerde birkaç vahayız işte,
Hangi gülün nerede kaldı bülbülü,
Mavi istiyordun, siyahta kaldık işte.

Son durağı kaçırmış, freni patlamış kamyonun yolcularıyız,
Durmayı istemekten vazgeçtik ve artık umut da yok,
Bir avuç belki de rüzgara karşı geriye kalan tek dalız,
Sen yoksun ben yokum arıyorum ama biz de yok.

Biz kimdik, aslında var olmak neydi?
Yok iken bunu sorguladık,
Ve Ali Ayşe'yi aslında hiç sevmedi,
Biz karanlık gönlümüze aydınlık gelsin istedik.

Kandıran kandırana, bizler sobelendik,
Doğru sandığımızın peşinden hayatlarımız heba ettik,
Ahh güzelim! Ömrümüzü kimlerin oyununa verdik,
Az bildik, çok konuştuk, hayli fazla eğlendik.