Onca yorgunluktan bitkinlikten sonra
Akşam eve gitme vakti gelince
Ne yorgunluk ne bitkinlik kalır vücudumda
O uzun o karanlık yolları
Su gibi içerim bir yudumda
Sabah evden çıkarken
Zar zor indiğim merdivenleri
İkişer üçer atlarım her adımda
Her seferinde
Tarifsiz bir heyecanla uzanır elim
Zilin düğmesine
Sanki kulağım yıllardır hasret sesine
Biiyorum
Kapının ardında bir kucak
İçten ve sıcak
Ardından buseler yanağıma konacak
Mis gibi bir koku
İçimi ruhumu dolduracak
Gün boyu taş kırsam
Beton çeksem de
Sonunda seninle olmak var ya
Bin ömre bedel
Ya sensizlik
İşte orasını hiç sorma
Adem Durmazer
Kayıt Tarihi : 26.10.2009 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!