İşte O Zaman Anlıyorum Ki, Ben Bir Öğret ...

Yunusun sevgisi, Mevlananın hoşgörüsü varsa yüreğimde
Umut veren kelimeler dolaşıyorsa dilimde
Çaresiz bir öğrencimin eli varsa elimde
İşte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Verdikleri bir çiçek benim hayat suyumsa
Onların mutluluğu benim için doyumsa
En bahtiyar anlarım onlar ile oyunsa
İşte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Ağlayan gözlerinin yaşını içiyorsam
Birini üzgün görüp kendimden geçiyorsam
Birisi sallanınca ben hepten göçüyorsam
İşte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Onların heyecanlarını yaşıyorsam içimde
Parlayan gözlerini görüyorsam düşümde
Ben yürürken onlarda yürüyorsa peşimde
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Neşeli tavırları beni coşturuyorsa
Bir adım atmaları beni koşturuyorsa
Yüreğimde onların yeri hoş oluyorsa
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Benliğimi kaybedip biz olabiliyorsam
Onlara ağlayacak diz olabiliyorsam
Onların kışında ben güz olabiliyorsam
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Nerde kaldılar diye yolları gözlüyorsam
öz çocuklarım gibi onları özlüyorsam
Kendimi arayınca onları buluyorsam
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

En kızgın anlarımda daha çok seviyorsam
Sabır edip sevmeyi öğretebiliyorsam
Yalnız değil onlarla beraber yaşıyorsam
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Geleceği onlara şimdiden getirirsem
Umut siz, gelecek siz, hayat sizsiniz dersem
Hayalimde onları çiçeklerle süslersem
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Yaptkları işlere hep hayran kalıyorsam
Onların her birini hep kendim sanıyorsam
Geceleri vicdanıma sarılıp yatıyorsam
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

çalışkan tembel diye onları seçmiyorsam
Hepsine ayrı gayrı bir değer biçmiyorsam
Onlar hepsi değerli hepsi altın diyorsam
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim

Kötülüğü onlara kara gösteriyorsam
Güzel siz iyilik siz herşey sizde diyorsam
Onları dünyalardan daha çok seviyorsam
işte o zaman anlıyorum ki ben bir öğretmenim