İşte O Zaman... Şiiri - Mehmet Emin Doğan

Dün akşam oturduk karşı karşıya,
Gönüllerimizi dinledik Cananım’la.
Önce ben istedim, söze başlamayı,
“Seni Seviyorum” diyerek gönlüne ulaşmayı.
Her zamanki gibi basit geldi bu söz bana,
Bilinenden öte olmalıydı sözlerim O’na.
“Sevgi” olmalıydı içinde, her zamankinden daha anlamlıca,
Sözler söylenmeliydi, hayata dair, kanımca.

“Sen” dedim
“Bilir misin, taşıdığın değeri,
Sabrın büyüttü kalbimdeki yerini.
Doymak nedir bilmeden yaşadım günlerimi,
Her sunduğun özletiyor bir sonraki halini.
Biliyorum ve bekliyorum, sen daha fark etmedin,
Gün geçtikçe geliştin, serpildin güzelleştin.
Özleminle büyüttün kendine yetmeyen ruhumu,
Yanımdayken, hasretinle yeşerttin huzurumu.”

Sanki,
İnanmaz gibiydi, dinlerken sözlerimi.
Belki de,
Söylüyor gibiydi bunları bildiğini.

“Ben” dedi,
“Yanımdayken özlüyorum seni,
Korkuyorum, kaybetmekten taşıdığın sevgiyi.
Ben bu hayatı yaşayamam, sensiz,
İşte beni yıpratan, kendimden habersiz.
Duymaktan korkuyorum, bir gün kaybettiğini beni,
Yanında kalmadığını, gönlündeki değerimi.”

İşte o zaman,
Her zamankinden daha mahzun geldi bana,
Bir kuş kanat çırptı, vurdu derininden yarama.
Ürperterek ılıkça aktı her zerreme kanım,
Uçup gidecek sandım o lahzada canım...

M.Emin Doğan