Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
küçük bir çocuk vardı yüreğimde hani
eline balonu tutuşturulmuş
seni sensiz yaşamak eritti şimdi beni
küçük kızda terk etti
gitti
ne güzel bir anlatım
şair zekası var bu şiirlerde
konu acı olsada
anlatım çok güzel
saygılar
Sayın Ayten Karakaş'ın o bildik sadelikle güçlendirilmiş anlatımı ile ortaya gene güzel ve şiir gibi bir destansı anlatım çıkmış. Kutluyorum ....
TEBRİKLER.
OLDUK GÜZEL VE AKICI BİR ŞİİRDİ.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
SAYGILARIMLA
sanma ki sende mutlu olacaksın
önce duvarlar boğacak seni
sonra geceler
bensizliğin çığlıkları yakacak bedenini
her yüzde beni göreceksin
her tende
ama ben sende olmayacağım
Derinden gelen sözlerin, safiyane içtenliği var...Bu içtenlik ister istemez,kendini konuşturur dizelerde...
Kalemin daim olsun Sevgili Ayten Hanım.
Saygılarımla.
aşkımızın şahiti martılar
şimdi ağlıyorlar halime
bir ayrılık senfonisiyle süzerek kanatlarını
çizdikleri hep
ayrılık resmi
artık tuvallerde senden son kalan gülüşler
bedenlerimizin son kenetlenişi
ve ben
yalnızlığımın yağmurlarında ıpıslağım
güneşe hasret
sana hasret
işte gidiyorum senden…
güzel bir şiir ve güzel bir final olmuş tebrikler.
biliyorum beklemelerim artık boş
sensiz geçecek dakikalar saatler
ama ben hep bekleyeceğim
çıkıp yelkovanla gelecekmişsin gibi
bir saatin tiktaklarında
NE DİYEBİLİRİM Kİ GÜZEL YÜREĞİM MUHTEŞEMDİ....YÜREĞİNE SAĞLIK....TAM PUAN....EN DERİN SEVGİLERİMLE.....
EMEK DOLU HARİKA BİR ÇALIŞMA. TEBRİKLER AYTEN HANIM. YÜREKTEN KUTLUYORUM. SAYGILAR...
terk edilmek çok zor..ama bu şiii yazmak da zor..o zor yaşanmasa bu kalıte çıkmaz belki..
kutlarım
*****İşte Gidiyorum Senden*****
yalnızlığımın yağmurlarında ıpıslağım
güneşe hasret
sana hasret
sustum
saklanıp yağmurların içine
saklayıp gözyaşlarımı
gel demiştin oysa ilk önceleri
ellerini uzatıp
sıcacık ellerini
şimdi nerde?
tüm esaretimi uçurup koştum geldim sana
karanlıklardan
çılgın bir poyrazda alabora olurcasına
tüm dalgaları aşarak
geldim sığındım limanına
sana
karanlık gecelerimin tek ışığıydın
tüm yolların sana çıktığı bir kavşak
köşebaşı
bir geceydin
sımsıkı saran bedenimi
öksüz duvarlarımın yegane masalıydın
gecelerce anlattığım
ayakkabım elinde gelmeni beklediğim
kaç kez gezdiğimiz yerlerde dolaştım
kimbilir?
dilsiz sokaklara seni sorarak
kaç kez gezdiğimiz yerlerde ağladım
kimbilir?
çığlıklarımın çığları koparken mevsimlerde
kaç bahar öldürdüm
senli olmayan
kır çiçeklerini…
bir sırlı aynanın yüzünden çıkacakmışsın gibi
aylarca bekledim sırrına bakıp
hep oradaydın
ulaşamadığım yerde
aksimde…
küçük bir çocuk vardı yüreğimde hani
eline balonu tutuşturulmuş
seni sensiz yaşamak eritti şimdi beni
küçük kızda terk etti
gitti
biliyorum hoşçakal dedin bana
belkide gözyaşlarıma hiç aldırmadan
işte şimdi bende bırakıyorum kendimi
terkedilmişliğime
hiçliğe
sensizliğe
hiç gülmeyecek artık gözlerim
ve aydınlanmayacak seni gördüğünde olduğu gibi
artık sensizliğin gecelerinde kararacağım
siyahı kıskandırırcasına
biliyorum beklemelerim artık boş
sensiz geçecek dakikalar saatler
ama ben hep bekleyeceğim
çıkıp yelkovanla gelecekmişsin gibi
bir saatin tiktaklarında
ağlamak artık hüznümün arkadaşı
belki ekmek su gibi
gözyaşlarımı içeceğim
sensizliği katık edip yüreğime
belkide iki ayrı geminin aynı limanında
fenerin yanmasını bekleyeceğiz
sessizce
dolunayı arkadaş yapıp gecelerimize
ayrı yerlerde olsakta
aynı düşleri kuracağız
hüznümüzü arkadaş edip
kendimize
olmuyor
bu kadar alışmışken tenim tenine
üşütüyor sensizlik şimdi boş odalarda
duvarlarda yalnız gölgemin çerçevesi asılı
hayallerimin aksi oynaşıyor
titriyorum…
nerdesin! ..
nerde
hangi limansız ülkede
kurutulmuş bir gül kanar
bir kitabın içinden
sensiz boynunu eğerek
ben gibi…
artık düşlerimin bahçelerinde açar tomurcukları
gelinden beyaz
benden
kefenden beyaz
kaybolan hayallerimin gülleri…
çıkarıp verdin elime taşlaşmış kalbini
tertemiz bir yüreğe karşılık
şimdi kalbin gibi ölür içimde
sana açtığım fallardan kalan birkaç küçük papatya
gideceğim artık
geldiğim gibi
deli poyrazlar esen hırçın dalgalarıma
batsamda fırtınalarda
boğulsamda
gideceğim geldiğim gibi
küçük dünyamın gözyaşı adasında
kuruttuğum güllerin yapraklarını yüzdüreceğim
gözyaşlarımda
belki ellerini özleyeceğim
gözlerini
tenini
bedenini
sarılıp senli hayallerime
düşeceğim gözlerine…
kimsesiz bir limanda martıları bekleyeceğim
senin aşklarını anlatacaklar
alay edip
gülecekler
ben sadece uzaktan bakacağım sana
kalbimi sularda boğup
ağlayacağım gecelere
sensizliğe…
hiç unutmayacağım
arkana bile bakmadan gidişini
bir hoşçakal deyip
için yanmadan…
sanma ki sende mutlu olacaksın
önce duvarlar boğacak seni
sonra geceler
bensizliğin çığlıkları yakacak bedenini
her yüzde beni göreceksin
her tende
ama ben sende olmayacağım
zaman geçecek
ama anıların yitik sokaklarında gölgeler kalacak
bir deniz kenarında
martı çığlığına
vapurun sesine takılı kalıp
aşkımızın şahiti martılar
şimdi ağlıyorlar halime
bir ayrılık senfonisiyle süzerek kanatlarını
çizdikleri hep
ayrılık resmi
artık tuvallerde senden son kalan gülüşler
bedenlerimizin son kenetlenişi
ve ben
yalnızlığımın yağmurlarında ıpıslağım
güneşe hasret
sana hasret
işte gidiyorum senden…
çok çok harikaydı.....çok....saygılar
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta