İşte gidiyorum Şiiri - Derya Ceylan 3

"İşte gidiyorum "

İşte gidiyorum tutmuyor artık elim
Gözümde perde var silinmiş her hayalim
Ne bir ses ne de nefes çökmüş bu can sarayım
İçimde uğuldayan tek şey geçmeyen zaman.

Bedenim taş gibi ruhumdan ağır artık
Bir damla su isterim o da boğazda kalır
Avuçlarım üşürken dünya sanki yıkılır
Ne dost var yanı başımda ne de bir veda anı.

Bir çığlık büyüyor içimde duymaz kimse
Her nefes cellat gibi çökerken göğsüme
Yastık değil başımda acı, hüzün var.
Ölüm gelmez bekletir... canım yanar azar,azar.

Gözlerim tavana çivilenmiş günlerdir
Diller sustu kalbimle Allah arasındayım
Ne seccade kaldı ne niyaz hepsi gitti bir bir
Şimdi kul oldum belki en çaresiz anımda.

Yâr gelmedi kardeş unuttu dostlar uzak
Bir annenin nefesi düşer rüyama usulca
Dünyada ne varsa hepsi bana şimdi uzak
Yalnız ölünürmüş meğer;susmak en ağır dua.

İşte gidiyorum... Sızım göğe yazılsın
Adım kalsın duvarlarda ama sesim çıkmaz
Bir mezar taşı değil bir iç çekiş bıraksın
Beni hatırlayanlar... "Sessizce gitti "desin .

Derya