İşte Gidiyorum Şiiri - Nizam Düzenci

İşte gidiyorum… Bırakmadan arkamda iz, Ya da ekmek kırıntıları. Gelmesin peşimden yolunu şaşırmış bir ceylan yavrusu. Bulamasın beni kırık mektuplar.

İşte gidiyorum… “Gelmesin” diye yoluma su dökmeyenlere inat. Diziyorum ardımdan taştan kemerler. Geçemiyorlar eşkıya dostlar.

İşte gidiyorum… Yol üstü bir çeşmeye. İçerim altın bir tastan şarap. Ararım çalınmış kalbimi ikinci el tezgâhlar da. Kırılmış, dağılmış parçaları dört yana. Değersizmiş bir gurbetçinin kalbi.

İşte gidiyorum… Irak bir meyhaneye. Son kadehi de kafamda kırıyorum. Susamış sevgiye dilim. Kana kana içer gözlerimi.

Çıktığım dizeler elleriyle indiriyorlar beni. Söyleyemediğim sözler kesiyor nefesimi. Son vapur da kalkıyor limandan. Sigaramın son dumanı da çıkıyor dudaktan. Aç kargalar bitiriyor vicdanımı. İşte bu yüzden gidiyorum ben.