İşte Durum Bu Şiiri - Ozan Yayla

Zaman öyle değiştiki, azizim,
Büyük-küçük, sevgi-saygı kalmadı...
Irkçılık hortladı, azdı Nazi'zim,
Gücü olana bir korku salmadı...

Hayvan uysallaştı, insan azıyor,
Okuma bilmeyen kitap yazıyor,
Gardaş, gardaşına kuyu kazıyor,
Dost-düşman var deyip, şakşak çalmadı...

Tüysüz yetimlerin hakları yendi,
Rüşvetin adına hediye dendi,
Yeğeni kötüde, eyimi kendi,
O koca göbeği boşa salmadı...

Geçen yıl Saddam'dan kazığı yedik,
Taliban türedi şimdide, hödük,
Kepezsiz, kanatsız kuyruğu güdük,
Ladin'i tuttuydu, oda olmadı...

Fakiri her yerde ayırıyorlar,
Yasalar zengini kayırıyorlar,
Apo'yu muzunan doyuruyorlar,
Dürzü besleniyor, terör yılmadı...

Meyhane, kârhane dolup taşıyor,
Kimi köşkte, kimi kömde yaşıyor,
Kimisi hergün bir avrat boşuyor,
Irıza Dünya'nın dadın bilmedi...

Oğlan kulağına küpe taktırdı,
Yetmedi, ikide tepe taktırdı,
Musluğu söktürdü, tapa taktırdı,
Cinsiyet hanesi halâ dolmadı...

Ya bir batakhane, ya lüks otelde,
Oyuncak oluyor kızlarım elde,
Etekler kalçada, yırtmacı belde,
Sıra daha donsuzluğa gelmedi...

Aslan oldu bütün sosyete kurdu,
Sabahlara kadar barda kudurdu,
Enfilasyon, kriz hep bana vurdu,
Ne kadar karaymış, bahtım gülmedi...

Ozan YAYLA, otuz yıldır ürüyor,
Değneği yok, ayağını sürüyor,
Kiminin işleri kendi yürüyor,
Kimisi kozunu daha bölmedi...