İşte Dünyanın Hali Şiiri - Özdemir Burun

Çıktım Everest tepesine,
Seyreyledim dünyayı âlemi,
Aklıma sadık ne bir rejim,
Ne de bir dost millet,
Bulamadım.
Şöyle bir baktım,
Bütün ülkelere ayrı ayrı,
Dolaştı gözlerim her yanı,
Göremedim hiçbir ülke ki,
Bütün insanları mutlu,
Her ülkede fakir, zengin var,
Her ülkede hür olan, olmayan var,
Hani nerede sınıfsız toplum?
Hani nerede insan hakları?
Zaten hep bunları savunanlar,
Gördüm ki meğer kendileri,
Kabzetmiş vaziyetteler hakları,
Milyonlarına milyon,
Şöhretlerine şöhret katmaktalar.
İnsanlara;
Kimi ülkeler hürriyet vermiş,
İmkân vermemiş,
Kimi ülkeler ne hürriyet vermiş,
Ne de imkân,
Aç mısın ebedi tok olamazsın,
Yok, buna imkân,
Zengin isen ebedi zenginsinsin,
Var buna mekân.
İstiyorlar ki olsunlar dünyanın lideri,
Görmezler açlıktan ölenleri,
Bu mudur insanlığın gereği,
Rus’u, Alman’ı,
Yahudi’si, Amerika’nı
İngiliz’i, Yunan’ı,
Birlik olup kurmuşlar,
Birleşmiş milletleri,
Kıbrıs’a çıkarken dur diyorlar,
Yahudilere sahrada devam diyorlar,
Ermeniler öldürüyor elçilerimizi,
Aferin diyorlar,
Bizde milliyetçi olalım diyoruz,
Faşist misiniz diyorlar.
03.6.978