Kendi kuyunu kazmak diye bir şey var
Bazen düşmek istiyorsun
Bile bile ve isteyerek
O kuyu ellerinle kazıyorsun
Ruhunun derinliklerinde bir yerde
Can çekişiyor çünkü vicdanın
Alev alev yanıp
Hiçbir zaman sönmüyorsun
Çünkü en dip kuyuda başladı o yangın
Bedel arıyorsun yaptıklarına
Onlara denk olmuyor hiçbir acı
Acı diye bir şey de yok aslında
Yalnız çektiğin azabın bir ilacı
İçmek istiyorsun
Ama kursağında kalıyor
Ve o an
Kendi kazdığın
Bilerek içine yuvarlandığın kuyunun
Üstünü çelik topraklarla
Kapatmak istiyorsun çaresiz
Tesadüf! O da olmuyor
Arafta kalıyorsun bir ömür
Beklemek adlı silahı dayıyorsun
Izdırap dolu gam tutmuş yüreğine
Sonra sıkıyorsun bir kurşun
Ve acın milyon kat yükseliyor
İşte bütün beklemek bu!
Bit deyince bitmiyor
Kayıt Tarihi : 26.12.2015 12:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!