/ kendi tenhalığında yazılmaz ki her şiir
lacivert bir gece
nisan yüzlü bir sevda
hüzün dolu bir oda
belki de
radyoda bir nihavent
bardaktaki çayım kadar demli bir yürek
ne desem kalemden döküldü dökülecek... /
/işte buradasın /
başka bir dilde
başka bir masalın kahramanısın...
uzatsan elini yakın
yakının da en uzağısın...
bir varmış bir yokmuş mutlulukların
hep varmış hiç olmamış yalan aşkların
İstanbul kokulu hatıraların
ateşten küle dönen ayrılıkların biçare çığlığısın...
yanık türküler kurtarır mı akşamları ?
esmer kadınlar daha mı çok ağlar ?
gecenin bilmem kaçında...
ya sarışınlar daha mı paramparça ?
en son nerede bıraktın hatırlıyor musun
aklını...
sevdanı...
özlemlerini ?
iflah olur mu sence göğsümdeki karanfiller ?
peki ;
neden zafer çığlıklarında yalnızlığım ?
peki ;
neden duvar gibi duruyor resmin karşımda ?
neden...
not;
yansın bütün yıldızları gecenin
soğuktur hayaller
bana bir tutam alev lazım....
Kayıt Tarihi : 11.4.2021 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir zaman önce her gün, en azından birkaç şiir okur, en az bir ikisine yorum yazardım. Zaman ve şartlar insanı yoruyormuş.
Şimdi arada bir birkaç şiir okuyabiliyorum. Belki yazarım diye hoşuma gidenleri bazen kaydediyorum. Sonra unuttuklarım oluyor.
Diyorum ki, “dem vaktine” veya “âdem vaktine” denk gelirse, başka bir ifadeyle gönül hoşluğu olursa dilden düşenler yazıya dönüşüyormuş.
Nebile Hanımlar da aynen böyle düşünmüşler, böyle demişler.
Ben de “İşte Bu Şiirde/yim”.
*
Yazı kışa, yağmuru doluya; ağacı yeşile, yaprağı sarıya; kahkahayı gözyaşına, acıyı bala çevirmek gibi değil mi hayat da?..
Zıtlıkların var olduğu bir âlem değil mi, içinde yaşadığımız dünya?..
İnsan için zaman ‘bir varmış, bir yokmuş’ misali değil mi?..
.
Esmer kadınların gözyaşları kanlı, sarışınların daha mı berrak olur?
Aklını yitirmişlerin sorduğu gibi ‘neyin adı, neyin tadı’ düşüncesiyle insanî değerleri yıpratmak, hafife almak mı mutluluk?..
.
İnsan aklıyla düşünür, gönlüyle sever, hicranla hasreti yaşar, vuslatla sevdiğini kucaklar.
Kimi de “sadece oğlunu...”
.
Ateş arayan gönül!..
Kibrit çöpü koca bir ağacın ufacık parçası. Bir ağaç ormanın, orman dünyanın…
Kalp de sevgi âleminin heyecanla çarpanı...
Kime, nasıl çarpacağına kendi karar verir.
Bir bakışın ateşiyle alevini de kendi tutuşturur.
.
Günleriniz ve geceleriniz ısıtan ama yakmayan, ağlatmayan, dondurmayan sıcaklıkta olsun Nebile Hanım.
Sürç-i lisanımız affola.
Selamlarımla…
Hikmet Çiftçi
17 Şubat 2022
cok tesekkürler..yorum efsane olmuş
selam ile
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (9)