Çok tuhaf değil mi sadık?
Hak etmediğim ne çok şey var,
Veya hak edip alamadığım?
Ne çok giden var, ardından baktığım!
Meğer biriktirdiklerimmiş pişmanlığım.
Kaç düğüm var boğazımda,
Yıllarca uğraşıp yutkunamadığım..
İnandığım..
Kaç kişi daha var yalanlarına kandığım?
Yüzüme güleni nimet bilip dost sandığım,
Kaç dert kaldı göğsüme sarıp sakladığım?
Ne çok duvar vardı derdimi yandığım,
Dayanamadılar, onların da renkleri soldu.
Yürüdüğüm yollar ne de kalabalıktı,
Şimdi onlar da benim gibi yalnız oldu!
Ah gözyaşlarım..
Kaç katre kaldı, sakallarımı suladığım?
Bu kaçıncı kağıt, kanla karışık karaladığım?
Ağladıkça kan revan acıya buladığım..
Hiçbir şey kalmamış elimde sadık,
Meğer hepsi hayallerimden ibaretmiş.
Hepsi yalandan gülmüş suratıma,
Yürekten inandığım her şey ihanetmiş.
Mecalim kalmadı, bu şiir de bir nefesten ibaretmiş!..
Burhan Ali Yağmur
Kayıt Tarihi : 8.4.2018 23:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!