İşte Böyle Agop Şiiri - Abdurrahim Kahraman

“Ben bu derde kaf dağında tutuldum Agop
İnanmasan da
Ulan ne işin vardı dağda bayırda adamım
Uğraş dur şimdi işin yoksa
Deyip, biryandan kıkırdasan da”

Oysa ne çok uğraştılar sevenim sevmeyenim
Yahu ne çok sevenim sevmeyenim varmış meğer
Toplaşıverdiler başıma Agop
Hatta gözlerime kulaklarıma
Dilime dudağıma

Gel etme dediler, buyaşta dediler
Çıkıp gitme,diktir,zordur zorlanırsın
Kaybolur gidersin ıssızlarında
Tek başına biçare darlanırsın
İnmeye çalışırken,tepetaklak yuvarlanır
Toz şeker gibi dağılırsın
Dediler,dediler,dediler

Hade len dedim
Pilavdan dönenin,çıkmayanın,inenin
Kaşığı,kafası,ayakları hayalleri umutları
Var sandığı ne varsa
Su yolunda kırılsın dedim

Çıkmak hiç de zor olmadı Agop
Anka nın kanatlarında idi yüreğim
Kolayca ve de zevklice zirvesine iniverdim
Kış sonuydu,kardelenler,sümbüller,yabani mineler
Güneşle kırıştırıyor,kar haddini biliyor, su olup vadilere iniyordu
Başım dönüyordu agoopp başım dönüyordu

Beni bir ceylan çağırmıştı oralara Agop
Rüyalarımı süsleyen bir ceylan
Yemin etmişti ben şazimentgillerden değilim demişti
Hoş olsa da razıydım ya
ama değildi gerçekten,yemin ediyorum değildi
çok güzeldi,sevgi doluydu sevgiyle bakıyordu hoş geldin dedi
hadi dedi başladık,çok koştuk ben yoruldum Agop
ben hep yoruldum
ben düştüm kayalardan aşağı
rüya bitti
işte böyle,ben bu derde kaf dağında tutuldum Agop
derman istemiyorum.