Yürüyordum
Kimsesiz Necip’in kaldırımlarında
Buz dağının görünmeyen şiirini arayarak gözlerimle, Kimseye belli etmeden…
İçimden bildiğim Nazım satırlarını söylerken
Tekrardan yazılır gibi oluyordu.
Sonra çıktım sandım buz dağına
Meğer gönül dağıymış beni böyle yoran
Teker teker dağdan düştüm tıpkı o taşlar gibi
Neşetin saz telleri arasına…
Nasıl olur?
Ahmet kaya beni vur,beni onlara verme diyordu
İşte böyle dağıldı öykümüz…
Kimi kaldırımların kara sevdalı eşi
Kimi buz dağının görmeyen kısmının şairi
Kimi her hafızada unutulmayan nazım
Kimi gönül dağının tek çiçeklisi
Ve kimi de her yüreğin beni vur çağrısı…
Kayıt Tarihi : 15.6.2025 02:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
06.05.2025
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!