İşte bir tek bundan korkarım

Bazı insanlar ki bunlara insan demek zor, onlar değişmez. Çünkü onlar ölümü düşünmez, ölmeyeceklerini sanırlar enayiler. Her ölümde, biraz da sıranın onlara geleceğini düşünemezler. Bilmezler ki beklenmedik bir şeydir ölüm. Ansızın gelir çöreklenir gözlere, çöreklenir yüreklere. Geleceği hep bilinen, geleceğine hiç inanılmayan bir şeydir ölüm. Bir gülüş, bir ses, bir mısra, bir şarkı’dır yitip giden, gençlik gibi kaybolan. Ve bir kor’a çıplak elinle dokunmak gibidir ölüm... Eli yanar, yüreği yanar insanın ve ne gariptir ki insanların ne kadar sevildiği hep onlar öldükten sonra farkedilir. Bir gün söylenecek diye bir kenarda bekletilen ama hiç söylenmeyen bir cümle kalır dudaklarda: “Allah Sabır Versin, Başın Sağolsun...” Hayattan bir gün ödünç almak istersin. Sadece bir tek gün. Belki de bir tek saat istersin ama yoktur. Ölümün zamandan alınacak ödünç anların bitmesi olduğunu bilmeli herkes... Ölüm hak, miras helal diyenler acaba mağdur kalacakları da düşünüp de mi söylemişlerdir. Babalar, analar ölür ve çocuklar kilitli çekmeceleri kırar, kefenlik paralar paylaşılır. Babalar bunun için mi vardır, bunun için mi yaşarlar bilmem. Kardeş bildiğim akreplere yazılmıştır bu şiir...