İşte Benim Şiiri - Ali Gençay

Siyah ceketim
Beyaz gömleğim
Gri pantolonumda
Gözyaşı lekelerim
Islak kaldırımlarım
Memeleri sismiş kancık kedilerim
Gömleğimi delen acı yelim
Çöpten nimet, kimsesizlerim
Yüreğim deki senim
Küçük şehrim
Uzun gecelerim
İşte benim

Sigarımdaki zifirim
Nefesimdeki çaresizliğim
Ökçemdeki demir, sesim
Korkak cesaretim
Yalnızlık sessiz ezgim
Marpucumda gümüşten zevkim
Zar sesinde kaybetmişliğim
Yastığımda yıllanmış kirim
Çarmıha gerilmiş yüreğim
İşte benim

Odam, keskin köşelerim
Saklayamadığım endişelerim
Perdemi kaldıran rüzgâr
Davetsiz misafirim
Cellâdım, son isteğim
Elinde ölümüme ferman
Cevapsız, ecel terim
İşte benim

Asık suratlı aynam
Bakışlarım tutsak
Ölümcül hastalık içimdeki hevesim
Benden büyük yalan mı var
Hala kendimi affetmedim
Dokunsalar!
Yanar ellerim
Baksalar!
Gözlerimle geceyi ateşe veririm
Deliyim, divaneyim
Belki de serseriyim
İşte benim