İşte bak gidiyorum Şiiri - İzzeddin Şahin

Haziran-2020

İşte bak gidiyorum

İşte bak gidiyorum,
Elimde bir çanta,
Üstümde harap bir hırka.
Çantamın içinde senden kalan.
Bir kaç kitap ve defter.
Gönlümde “iz’in” araba beni bekler.
Gidiyorum… Gitmek istemesem de gidiyorum…
Bir dönüp baksan bana kal,
Sevecem desen… Sana gelirim,

Başımı yasladım cama,
Gökyüzü hasret kalmış sana,
Yıldızlar ve ay ile yolculuk ettiler bana,
Yol boyunca seni anlatıp durdum onlara,
Çay mı? Kahve mi? Dedi bana,
Varsa keder isterim dedim ona,
Baktı gözlerime efsunlu efsunlu,
Ne demek istedi acaba,
Sen ver kardeşim kahvemi bana
Yıldızlara seni anlattıkça.
Duramayıp kayıyorlar semadan
Herkes yolculuk halinde
Kimi Sevdiğine, kimi ise ahretine…
Yanımda oturan yaşlı adam
Seslendi bana nereye istikametin hayran
Kader bizi nereye sallandırırsa emmi can
Gitmek icap etti zülfü kaderimizde
Kalırsam yürek dayanmaz yârime
Sordu bana yaşlı adam
Kim düşürdü seni bu hale
O vakit Ay ile yıldızlarla otur dinle
Vaktiyle Leyla’yı seven mecnun nasıl düştüyse dile,
Ferhat’ı nasıl çıkardıysalar gönül dağına
Beni de sürdüler şu yaman ellere

Güneşi kıskandıran bir güzelliği olan
Gözlerine bakınca insan
Görür idi âlem-i cihan
Vuslat ilinde,
Ben çırpındıkça hasretinden
İstemedi beni,
Rızık korkusu idi bahanesi
Yazdıkça sildim, sildikçe yazdım
Onu anlatmaya dilim yetmedi,
Kelimeler yetinmedi.
Kâğıtlar alevlendi.
Geceler uykusuz geçirildi.
Gündüzleri hayali
Geceleri düşleri
Aydınlattı gönül vuslatımı…

Anlatınca adama sözlerimi
Gördü içimdeki kanayan yaramı
Çöle düşmüş bir bedevi gibi
Suya susamış gibi anlattım seni
Varsaydı bana dünyam cennet olurdu…
Baktım ona
Gözleri yaşardı yaşlı adamın
Göstermeden bana sildi göz yaşlarını
Bu ne acı yürek evladım dedi
Kanattın yüreğimi,
Gitme, kal biraz daha sabret dedi.
Gitmem gerek, kalırsam yürek dayanmaz bu ayrılığa
Ondan kalan kitapları ve defterleri aldım yanıma
Yasladım yine başımı cama…
Dışarısı karanlık,
Uzakları hafif aydınlık
Ayın ışığı vurdukça
Arabanın ışıkları sündü.
Dalarken hayaline
Uyku vurdu gözlerime
Bir el uzandı omzuma
Sabah olmuş güneş açmış pencereme
Geldik, burası son durak diye
Gece hayalinde,
Gündüz düşümde..
İnsan ne kadar uzak gitse de
Hep anılarla birlikte.
Şimdi nereye gitmeli.
Başını hangi dağa vurmalı.