İşte bak ey sandalye Şiiri - Tanju Çubukçu

işte bak ey sandalye;
o gelseydi eğer sende oturacaktı.
iki kolunu salıp yanına,
yaslanıp arkasına başını salacak,
gözlerini de dikecekti tavana.
ya da ey masa;
kollarını uzatıp elleriyle dokunacaktı
ortada duran çay bardağına,
içine de biraz şeker katacaktı.
sonra bir yudum alacak,
senin üstünde duran tabağa bırakacaktı.
belki de uzatacaktı ellerini,
karşısında oturan benim ellerime.
işte bak ey sandalye;
üstüne oturan biri olmayınca,
ve sen ey masa;
etrafında sevgililer toplanmayınca
üstüne de iki bardak çay koymayınca,
sizin adınız olmazdı;
ne sandalye ne de masa...