İstasyon / Saniyelerin (A) Sır Olduğu Vakit

Bir tren geçti mi sanıyorsun
Durmadan koşuşturduğun
O istasyonda
Bazen bulutumsu beyaz buharını mı hissediyorsun
Bu yüzden mi
Gözlerinin ufukla buluştuğu
O bakış
Günün son noktasına

Kalmak katlanmak
Yaşamak nefes almak
Gözün karanlığa kızıla bulanmış
Ellerin hala çiçek arıyor
Gördüğün her beyaza maviye koşuş
Seni nereye ulaştırıyor
Saniyelerin a-sır olduğu vakit
Sesini duyduğunda düdüğün
Geçmiş senden uzaklaşıyor mu
Ya gelecek sana kucak mı açıyor

Biliyorum ne kızıla hapissin
Ne de beyaza sahipsin
Ne uzakların ormanısın
Ne de bu betonun tutsağı

1992-Bolu