Ayrılık dediğin, bir saatin içine sıkışmış kum taneleri gibi.
Kahrolsun bu saat, kahrolsun bu suskunluk!
Sen sisli peronlarda kaybolmuş bir tren…
Sesi uzaklarda eriyen izi raylarda donan.
Şimdi cebimde bir deste mektup taşıyorum
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta