Yirmi beş yıldır doğan her güneşle ufukta gözler umut trenini
Trenlerin unutup gelmediği bilinmez diyarların bir istasyon görevlisi
Yirmi beş yıldır hergün aynı elbisenin içinde renksiz yakıcı sessizliği
Şakakları artık gri avurtları ise mezar derinliği
Gözleri öksüz kalmış çocukların çaresizliği
Yağmurda çatısından su alır dört duvarlı evi
Soyu sopu gelmişi geçmişi çoluğu çocuğu yaşam hep çileli
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta