İstasyon Şiiri - Erman Akçay

Zaman istasyonunda bekliyoruz.
Bir adam ve bir kadın var yanımda...

Adamda kirlimi kirli bir ceket,
Leş gibi bir koku
Ve biraz da üzüntü var.

Teyze de yaşlanmış biraz.
Belli ölüm zamanını bekliyor.

Adam da sevgi zamanının gelmesini bekliyormuş.
Anlatıyor da...
Nelere nelere binmiş;
Acınma zamanımı dersin, suç zamanı mı
Her şeyin tadına bakmış o.

Biz onunla böylece konuşurken,
Soğuk bir rüzgar esiyor zaman istasyonunda.
Teyze biraz kederli,
Hafif gözleri dulu...
Binip gidiyor,
Sevdiklerine son bir bakış atıyor.
Elveda diyor, size
Ölüm zamanına merhaba.

İki kişi;
O adam sevgiyi,
Ben seni bekliyoruz.

Ne sen geliyorsun,
Ne de onun sevgisi...
Ve bir zaman geliyor;
Güçsüz ve yavaşça
İhtiyarlık diye...

Bizim zamanımızmış.
Birlikte binip gidiyoruz.
Ben sana,
O sevgiye hasret...