İstanbulun Damarlarında Hüzün Var Şimdi

İstanbulun damarlarında hüzün var şimdi,daha yeni düştü,
Az önce oldu ne olduysa,herşey birden değişti,
Yağmuru getirdi bulutlar,dalgalarıyla deniz,köprü sallandı biraz,
İnsan içine çıkamadı ağaçlar,yaprakları utandı,
Gök kaybetti maviliğini işte o anda,herşey bir anda..
İstanbulun damarlarında hüzün var şimdi,insanların yüzünde utanç
Herkes pişmanlıkla birbirine bakıyor,yüzler kırmızı,eller terlemiş,
Hayaya bürünmüş herkes,gözlerde buğu,kalplerde sızı,
Herkes pişman...
İstanbulun damarlarında hüzün var şimdi,sabahçı kahveleri dolu,
Çaylar kan kırmızısı,acı,çilekeşlerin evi burası,her bir kimsenin;
Derdi dağları delmiş de gelmiş,kaldıramamış şehirler onları,
Onlardan biriside burada:ben..
İstanbulun damarlarında hüzün var şimdi,hüzün..
O çok sevdiğim renklerin utanmaz ismi:hüzün,
Bize üzülüyor şu koca şehir,bize ağlıyor yer gök..
Nasıl diyor herkes nasıl? Cevap yok,sadece gittin!
İstanbulun damarlarında hüzün var şimdi,
Dertli şiirlerin onca acımasızlığı içinde ben,
Ve başka şehirlerde mutluluk sarhoşu sen...