İstanbulum Şiiri - Gül Yazganarıkan

Seni özledim,
Yaşamadığım, yaşayamadığım seni,
Alıp kendini gittiğin günden beri
Kaldırımlarını, sokaklarını bilmediğim
O şehri bile sever oldum.
İstanbul denince sen! Adını İstanbul koydum.

Benziyorsun işte, tıpkı İstanbul gibi
Boğaza bakınca tepelerden sen gibi
Mağrur-çekici
Gözlerin bir fasıl akşamında yudumladığım rakı
Bense sanki yolunu kaybetmiş bir martı
Üzerinde kanat çırpıyorum.
Öyle başım dönmüş ki aşkından,
Bulunca şaşıyorum
Bir saçak altında, kokunu içime çekerek seyredalıyorum.
İstanbul’um benim.
Benziyorsun işte
Tıpkı İstanbul gibi, seni seviyorum.
Seninle kaybolmak istiyorum.
Sarhoş olmak
Bir gün batımında gelip de göğsüne konmak
Avuçlarının içindeki küçük bir martı gibi senin olmak...

2 HAZİRAN 2004 ÇARŞAMBA SAAT 16.00