İstanbulum Şiiri - Yaşar Ekrem Kocakurt

Ben sende doğdum İstanbulum.
Yaşlı,yorgun,tarih abidesi koca şehir.
Yüzlerce yıllık yaşına rağmen,
Sende benle doğdun İstanbulum.
Senin havanı soludum,suyunu içtim,
Okullarında okumayı,
Sahillerinde yüzmeyi öğrendim.
Sende ben kadar çocuktun İstanbulum.
Hayata sende atıldım,ekmeğimi senle kazandım.
İnsan olmayı sende öğrendim.
İkimiz iyi anlaşırdık güzel İstanbulum.
Birileri taşına toprağına altın dedi
Güzelliklerin bir anda kabus oldu,
Sen şımardın İstanbulum.
Geçmişini silercesine,pervasızca
Gençligi yaşamadan çabuk büyüdün.
Benim yüzüm al aldı,
Sense mavi ve yeşildin,
Birgünde dört mevsimi yaşatırdın.
Artık benim yüzüm sarı,
Sense gri ve siyahlara büründün.
Seni düşünürken çok yoruluyorum artık,
Çocukken sen vardın,
Şimdi sensizlikle başım belada.
Ben seni özlüyorum İstanbulum.
Betonlar arasında,gezip oynadığım sokaklarını.
Siyaha dönmüş,mavi sahillerini,yeşilliklerini özlüyorum.
Ben seni özlerken ağlıyorum İstanbulum...