İstanbulum Şiiri - Fatma Seda Güneysu

Çoçukken en güzel masalımdın
En unutulmaz şarkımdın gençliğimde
Dünün gölgesinde yarının hasretiyle
Sana ait herşey hala yeri yerinde
Ey dar sokaklarında koştuğum
Arnavut kaldırımlarında yürüdüğüm
Ey caddeleri kördüğüm
En güzel rüyaydın gördüğüm...
Karışıp kalabalığına
Selinde boğulduğum
Doğduğum,
Büyüdüğüm,
Ağladığım,
Güldüğüm,
Ve ebruli bir akşam vakti sana geri döndüğüm...
Tanır beni Yeni Camii’nin güvercinleri
Hergün muhabbet eder selamlaşırız
Kalem minarelerin serin gölgesine
Seyre dalıp tarihe karışırız
Kızkulesi de bilir adımı
Fısıldar martılara
Denize,
Dalgalara,
Balıklara...
Karışır gün batarken
Kızıllar sarılara
Kavuşur mu dersiniz
Hisarlar birbirine
Bilmem vuslat son verir mi
Bu asırlık hasrete...
Ya Adalar?
Sultanahmet,
Eminönü,
Beyoğlu,
Nerde başladı bu tarih
Ve nerede son buldu?
Ey adına şiirler yazılmış
Türküler yakılmış
Destanlar adanmış şehir
Ey ışıklı tepeleri
Güneşli gündüzleri
Yıldızlı geceleriyle
Bozulmamış sihir
Ey doyulmaz pınarım
Yüzyıllık çınarım
Ey İstanbul’um...
Ben seninle mutluyum...