Ístanbulum! ! Şiiri - Mevlüt Bicik

Senin bağrında Edirnekapı şehîdliği var,
Orada ki şühedâya olmuş Peygamber yar,
Sen o kadar büyüksün ki geliyor dünya dar,
Ístanbulum! şehîdlerle birbaşka güzelsin.
Sen! bütün dünyada apayrısın ve özelsin..

Karacaahmed mezarlığı senin öbür yanında,
Zamanın kutbül-aktâbı yatıyor onun bağrında,
Toplanır! Dîvânı sâlihîn, isterse O! ânında,
Kutbu-z zamân ile sen, ne kadar tatlısın.
Taşıdığın mânevî değerlerle ak bahtlısın..

Senki Peygamberin dilinde edildin medh-ü sena,
Ne kadar yakışıyor, Eyyüb Sultan hazretleri sana,
Masûm Ayasofyam nezaman, Câmi olacak bana,
Ayasofyanın kubbesiyle sen herzaman baştasın.
Hılâfeti tekrar getirip,sancağı taşıyacak yaştasın.

Sevgili Peygamberim s.a.v. Mîrac’da seni gördü,
Uzanan nur sütunları, sana doğru melikler ördü,
Manzarayı gören Cibrîl,Peygambere seni sordu,
Taa o zaman söylendi, Mehdînin geleceği yersin.
Târihinle,şânınla,şerefinle,sen bambaşka bir ersin.

Her ne kadar üzerinde dolaşsa'da lâ dînîler,
Çiğneselerde seni,sinsîce tepinse'de yabânîler,
Şimdiki halde bunlara,göz yumsa'da zebânîler,
Ama birgün gelecek bunlardan intikam alacaksın.
Sonra buluşmak üzere kaybolup,derinlere dalacaksın.

Ey güzel istanbulum! inanki âşıkım ben sana,
Sâde toprağına değil, bağrında kanıyla yatana,
Lanet ediyorum,kıymetini bilmeyip seni satana,
Sen ki! Çok değerlisin,satılmaya paha biçilemezsin.
Öyle zannedildiği kadar,bir bardak su gibi içilemezsin.

Mevlüt bicik
28.03.2006 saat 21.50
Esslingen