İstanbul Yanarken Şiiri - Ahmet Tığlı

Sokakları fersah fersah arşınlarken
Bir sokakta karşılaştık seninle
Peşin sıra giderken.
Gülen yüzünün aydınlığına kapıldım
Yağmura tutulmak gibi bir histi
Islanmadan kurtulamazdım.
Yapraklar her mevsimde dökülür
Hüzün varsa,hazan gerekmez.
Yangınlar sol yanımdan tutuşur,
Sol yanımdan yüklenir sevdanın
Bulutları,
Sol yanımdan akar sular
Köpük köpük ırmaklara...
Yaşamaktır bu; susmayan sevdaların
Çığırtkanlığı,
Bir boşluğu doldururken bedenler
Ruhlar bir boşlukta gezer,
Omuzlara yaslanır başlar
Sevgi limanını ararken...
Yalnızlık boş yere harcamaksa zamanı,
Oyaklanmakla geçmez zaman.
Seninle yanyana yürümektir an
Seninle boşlukta giderken.
Gezinecek mekân arama hiç
Damarlarımda dolaşırken,
Bir boşluğu doldurur bedenin
Uzaklarda,
Ruhun benimle beraberken.
Bir sevdanın yıldırımları düşer
İstanbul sokaklarına,
Kıvılcımlar alevlenir
Şimşekler çakarken,
Tutuşur sol yanımdan yangınlar
İstanbul yanarken...

Ahmet TIĞLI 7.3.2006 (Sevgi Merdivenleri)