İstanbul, Yağmur, Chopin ve Sen

Dışarda koyu karanlık bulutlar
Gökten kedi köpek yağıyor
Masada bir fincan kahve
Sahibini bekleyen..
Çoktan soğumuş,
Hazırlayan eller üşümüş soğuktan
İstanbul kokuyor kahvenin kokusu
Uzaklarda bir yerde Chopin çalıyor
Kurumuş ağaçlar yaprağa hasret..
Düşen sarı yapraklar uçuşuyor havada..
Bir yaprak yağmur suyuna düşüyor.
Yağmurun sesi...
Chopin...
Ve sensizliğin
Sesini dinliyorum..
Parkta sahibini bekleyen
Boş bir bank,
Islanmış..
Bir çift gelip geçiyor
Boş bankın önünden
Sıkıca sırılmış birbirine..
Yağmur yağıyor yağmur..
Sen yağmur kokuyorsun..
Yağmur İstanbul kokuyor
İstanbul sen kokuyor
Sen İstanbul kokuyorsun
Bir çocuk ötelerde seni özlüyor
Pencere önü çiçeği gibi
Sarkmış pencereden
Yağan yağmuru dinliyor
İstanbul’u dinliyor
Seni dinliyor uzaklardan.
Kendinde mi sende mi bilinmez.
Özlemek ne çocukça bişey..
Bir tokat iniyor solgun yüzüne..
Chopin, İstanbul, yağmur ve sen
Çocuğun içini titreten.
Kedilere vermeli tüm şemsiyeleri
Bir de sokak köpeklerine
Tüm kuşları toplamalı şemsiye altına
Atmalı şemsiyeleri
Yüremek ıslak yollarında
İstanbul caddelerinin.
Seninle sarmaş dolaş..
Saçların uçuşuyor rüzgarda..
Saçına bir yaprak düşüyor
Sonra bir yaprak daha..
Saçların sarı yaprak oluyor..
Bir ömür sensiz soluyor..
Bir çocuk büyüyor..
Yaşamı öğreniyor..
Başka bir şey istemez ki çocuk
İstanbul, yağmur, Chopin
Bir de senin,
Özlenen gözlerin
Üşüyen ellerin.
Biz hazırız, bekliyoruz..
Koşup geleceğiz, gel dersen.
Peki, sen nerdesin?
Nerdesin sen?

Metin Başol
? ? /04? 2007
Ayın kaçı yaaa bugün?
Demek Nisan bitti haaa, hiç dışarı çıktığımız yok da?
Saat:10.35
Ankara