İstanbul ve sen Şiiri - Taha Gürkan

Senin kadar tanımasam da istanbul’u
Sevda tepesinden bakabildim,boğazın serin sularına..
Aynı yakadaydık ama,hep ayrıydık birbirimizden..
Kız kulesi göremiyordum ama seni görüyordum yetiyordu bana,
Hiç direk bakmadım boğaza,senin gözlerinden yansıyınca daha bir güzel oluyordu..

Çamlıca tepesi daima uzak geliyordu bana,
Görmeye dayanamıyordum,iki sevgiliyi yan yana,
Kıskanıyordum evet,çünkü seni çok seviyordum…

Dualarıma şahit oluyordu,
Yeni camii..
belki ihtişamında kayboluyordu bedenim..
ama dualarım seni geceye bir ilmek gibi işliyordu…
aslında şair beni anlatıyordu da,
sen farkına varamıyordun;

“Sen bana İstanbul'sun,
Büyülüsün, güzelsin, gülüşünde keramet..
Seni alamadıktan sonra
Adım Mehmed olsa ne çıkar, Fatih olmak marifet! ..”