İstanbul ve Sen Şiiri - Necmettin Pek

İstanbul un karanlık,
İstanbul un kalabalık yollarında,
Boğazın esintisinde üşüyor yüreğim.
Bir ışık istiyor yalnızlığım,
Nerdesin...

Öyle ihtiyacım var ki yar sana;
Sensiz nefes bile alamıyorum
Yokluğun, yokluğum oluyor sanki,
Ne yapsam kendime gelemiyorum

Sarayburnu ,Sultanahmet, Adalar
Nere gitsem orda senden izler var
Vazgeçmem ben senden ölene kadar
Seni unutmayı denemiyorum.

Al bu kahrı benden al bu kederi
Al götür sevdiğim yerlere beni
Dindir gönlümdeki yanan hasreti
Kaybetme korkumu yenemiyorum

İstanbul koca bir çınar misali
Serpilmiş içimde tıpkı sen gibi
Ama bilmezsin ki be bir tanem
Sensiz içi boş, tıpkı ben gibi.