İstanbul ve Âşık Şiiri - Ümit Ay

Yer ve gök çekilmiş uykulara.
Âşıklar dalmış gene en güzel duygulara.
Kim dokunmuş, kimler el uzatmış bulutlara.?
O masum, o sakin bulutlar nasıl dönmüş yağmurlara...?

İstanbul yedi tepe derler sorsanız kime.
Biri sen, biri ben başkaca tepe yok derim;
Oysa sorsalar bana...
Bir benim tepemde mi ağlar acep bulutlar.
Bir senin tepen mi güllük gülistan...

Bir şehir getir o yumuşak bakışlarına,
İki yakası olan, fakat bir düğmesi olmayan...
Belki ikisi de birbirine aşık ikisi de Mecnun.
Belki de sadece birisi Mecnun birisi mecbur..

Kim dokunmuş, kimler el uzatmış bulutlara..?
Bulutlar nasıl dönmüş yağmurlara..?
Üstü kapalı, altı geniş çatılar,
Ev olmuş kanatları ıslak martılara...