İstanbul’un Medceziri Şiiri - Tarek Chou ...

Sana ilk geldiğimde garibdim
Ama yüreğim hep senin kıyılarında atıyor, İstanbul.
Bir gölge gibi süzüldüm arka sokaklarında,
Her dalga, her nefes, bana başka bir hikâye sunuyor.

Kimi zaman mavi ışıltında bir dost sıcaklığı
Kimi zaman yağmurlu bir sabah kadar sert ve soğuk.
İki yakayı buluşturursun
Hem umut hem de sınav olup ruhumu yorarsın.

Aşkın ilk nefesini burada tattım,
Hem tatlı hem de keskin…
Tıpkı senin medcezirin gibi,
Gün gelir benden uzaklaşır, gün gelir sarar beni.

Tıpkı senin gibi istanbul; bir gün aydınlık,bir gün kasvetli
O ilk sevdiğim…
Gelgitli ruhuyla, duyarsızlık ile incelik arasında,
Bazen bahar gibi sıcacık, bazen kış kadar acımasız.
O soğuk bakışlarıyla beni uzaklara iterken,
Sokaklarında beni sarıp avutursun..

Sen hem gece hem de sabahsın,
Aydınlıkta bir gülüş, karanlıkta bir ah’sın.
Bir adımda umut, ötekinde durgun bir sızı;
Yine de gönlümde sarsılmaz bir ışıksın.

İstanbul, içimde ateş yakan en esrarengiz masal,
Rüzgârında unuturum dünü, dalganda ararım yarını.
Bazen yumuşak bir bakış, bazen keskin bir fırtına,
Her adımın, yüreğimde yeni bir kapıyı aralar.

Yılmam hiçbir gelgitinden; seninle yeniden doğarım,
Gecenle, gündüzünle, suskunluğunla var olurum.
Ne eksilirim maviliğinden, ne büyülü sesinden,
Her nefesimde sana sarılır, daima sana koşarım.