Küçük bir çocuktum düştüm yollara
Gurbet treninde bir durak buldum.
İstanbul diyorlar o son durağa,
Ben o son durağın meftunu oldum.
Camiler türbeler onunla güzel,
Boğazı, Haliç’i dünyaya bedel,
Cennet arıyorsan Adalar’a gel,
İstanbul’dur benim yegâne yurdum.
Serseri gönlümün kıblesi sensin,
En güzel şarkının güftesi sensin,
Nice sultanların bestesi sensin,
Hep seni yazdım ben, seni okudum.
Sensiz hayat çok zor, nasıl geçecek,
Bu hasretle ömür, sanma bitecek,
Ölürsem gözlerim açık gidecek,
Sana kavuşmaktır bütün umudum.
Kayıt Tarihi : 26.4.2005 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Diğer İstanbul şiirimle birlikte bir yarışma münasebeti ile kaleme alınmış mısralar demetidir.
'Şiirinizi ve sizi tebrik eder ...başarılar diler saygı ve hürmetlerimi sunarım...Mehmet Karlı'
TÜM YORUMLAR (1)