Bir zamanlar aşk şarabı akarmış doyulmazmış çeşmelerine
Yedi tepe gül kokarmış da girilmezmiş bahçelerine
Lebi deryalarının ferahlığı sinermiş ademoğlu çehrelerine
Cenneti fani idin zatı mubarek gövdelerine
Şimdilerde teknoloji canavarının maden tırnakları yırtıyor yüzünü
Milleti nefise feda ettin ağacını dalını ki bu figanlar tomurcuklar hüzünü
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
