İstanbul Sözleşmesi Şiiri - Çetin Örnek

şanlı aidiyet hamasisi satırından bir adım öte
paragraf aç zaafiyete..
özgürce söyle kimliğini ruhuna ilikle
büyülenmiş saç teliyle..
kadınlığa öykün veya bir empatiyi al kucağına salla
sevgileri uyuturcasına..
şiddetsizi bağla kulağına
sıkıca sar aklın yumağına..

insana baktığımda ilk gördüğüm şeydi gözleri
kör bakışları hissettiğim ideoloji resmi
hep flu
hep aldatıcı
hep avara kasnak
hep sorgusuzdu yalanı

epey oldu hüviyetimi sonsuza düşüreli
ateisti okudum dışlamadım agnostiği
içsel talebimle yitirdim kimlikçi hislerimi
sordum erene Türk ırk değilse Yunan ne idi

aleni bir şiddet uyguladı dışarlıklı bir psikoloji
inançsızlığımı esnetti hem Türkî hem İslâmî
mekân içi şiddet değildi İstanbul sözleşmesi
özgürce korkmadan söylemekti dinsel-cinsel tüm kimlikleri
hem görünür kılmak
hem örgütlemekti LGBT-i’leri
ve bil cümlesi hemfikirdi
ve oyy ev ayoll-bizimdi//

yalnız bir şey eksikti
hesaplanmamış veya unutulmaya terkti !
bünyede yaralı bir bütündü etken ile edilgeni
yani galat-ı meşhur alıcı-verici insan kimliği
hem erkek çocuğu oluyordu ’adamın’
hem çocuğunun arkadaşı ile sevgili

dokuz sütuna manşete değil
h2rkes çürümüş kabuğuna çekilmişti
yazmıyordu bunları İstanbul Sözleşmesi
rezil edildi o insan !
anmadı adını kovdu partisi
ne yazıldı yasak savmalı bir şiiri
ne pervazında isyan i mgesi

tümden sus oldu memleketin şairleri

ve bir ’erkeği’ katletti
İstanbul sözleşmesi...