İstanbul Şiirlerde Gülsün

Yıllar böyle geçmez,
Bir dargın bir barışık.
İnsan kalır tek başına,
Yalnızlığa da alışır

Beyazlık çöker yüzlere,
Ölümden beter olur ayrılık.
İçiniz ürpermeyle dolar,
Sevgiler, rüzgârlara karışır.

Tadı kalmaz artık dilin damağın,
Saçlar zamansız ağarır.
Bu toprak, bu deniz, bu havada,
Unutulmaz hatıralar kalır.

Sokaklar geçit vermez insana,
Korkular boğazlarda düğümlenir.
Umutlar tükenir birer birer,
Avuçlardan buz gibi akar da erir.

Yüreklerde yaşıyorsa yalan sevdalar,
Kaybolan bedenler dolaşır tek başına.
Yeni bir güne başlanacak her sabahta,
Üzülenlere hayat olur bir başka.

Ayrı ayrı yaşarken aciz bedenler,
Yalnız dostlar olur bir tek üzülen.
O zaman yaşanmamış anılar bir bir ölsün;
Bırakın, İstanbul şiirlerde gülsün!
Sami Sefer Coşkun