İstanbul Sevgilim Şiiri - Nur Saka

son günlerde sana
İstanbul sevgilim demek istiyorum hep
nedense
İstanbul sevgilim…

gözleri Erzurum mavisi
gözleri dalga dalga sabaha kadar
ağzı Ankara’dan kalma
ağzı aşka fayda, akla zarar gibi
delilikle dahilik arası ağzı…

İstanbul sevgilim

değil mi ki, iki şehir bir aşk eder
iki yalnızlık bir şehir
değil mi ki, biraz annedir her şehir
biraz evlat, biraz kardeş
biraz muhtaçtır aslında birbirine
biraz da sevgili…

ve neresinden başlarsan başla ömrümün
kalbim diyorum kalbim
on bin derece ısıya ulaşmadan
asfaltlar gibi yanmadan önce
bir dua gibi toprağın uğultusu
düşmeden önce yani
yeniden tarih öncesine aşkın…

II

ki ben dostluğun da
aşk gibi bir şey olduğunu
senden öğrendim
senden öğrendim
sayılardan oluştuğunu evrenin bile
İstanbul sevgilim….

değil mi ki ölüyor ülkemizde
doğan her 1000 bebekten 28’i
daha bir yaşına gelmeden önce
değil mi ki savaşlarda ölenlerin
hâla çocuklardan ibaretmiş yarısı
değil mi ki hâla tacize uğruyor
her 100 çocuktan 9’u bu dünyada
her 100 çocuktan 9’u…

değil mi ki hapla,esrarla,ısrarla
ovuştura uyuştura büyüyür
geriye kalanların da bir kısmı nasıl olsa…

III

kalbim diyorum kalbim
ağlamamak için gülümseyen
iki şehir gibiyiz
biz artık birbirimize….

şimdi
içimizden biri çıkıp dese ki;
sana geri vermek istiyoruz
bize bağışladığın bu rahimleri
Tanrım, sana geri vermek istiyoruz…

değil mi ki
sevmek kadınca
beklemek insanca
susmak
halkça bir biçim almasıdır acının…

ruhum acıyor
acıyor hayat
acıyor aşk
acıyor nükleer bir bombayı
ilk kez denemişler gibi üstümde
acıyor içim…
İstanbul sevgilim!

her tanesi, yaz tanesi, sır tanesi ömrümün
canımın aşk yakası
hadi bana güzel bir şey söyle n’olur….

*Anne de olabilr insan hayatta âşık da' isimli kitaptan