Gece ve gündüz, usanmaksızın etrafımdakiler
Hep İstanbul'dan bahsederdi.
Ve benim çocukluk inancım oluşmuştu:
İstanbul'da yaşayan herkes cennete giderdi.
Gençliğimde farkettim ki
Bir tek şair farkında olur İstanbul'un,
O da meziyeti mecnuna şiir yazmakta sanır
Şimdi ben herkese soruyorum (şairler dahil)
Çıkarın hayatınızdan İstanbul'u,
Geriye ne kalır?
İstanbul'dan uzak olduğum günlerde
Düşerim amansız hastalığa
istanbullu olmanın ayrıcalığı mıdır! bilmem
herkes dışarda bekletilir.
benimse bedenim acıle
Ruhum İstanbula sevkedilir.
Kayıt Tarihi : 29.4.2005 19:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!