İstanbul Şehir Değil Şiiri - Mustafa Sür ...

İstanbul, sen şehir, değil sevdasın,
Senin tadın, kokun, görüntün başka.
Milyonca insana ortak paydasın,
Kim mazhar olmuştur, böyle bir aşka?
İlaçsın, merhemsin, derde devasın...

Bilirsin beş parmak, beşi bir değil,
Tanrı senin için ayrı özenmiş!
İradem dışında, sana bu meyil,
Her yanın bin türlü süsle bezenmiş...
Öpeyim alnından, öpeyim eğil!

Çoğu aşıkların sana mülteci,
Hepsine yer bulup, barındırmışsın.
Cümle aşıkların ermiş mi neci?
Boğaza batırıp arındırmışsın.
İstanbul, İstanbul, başımın tacı!

Sağır sultan duymuş, güzel ismini,
Bir duyanlar yanmış, bir gören yanmış.
Çizememiş hiçbir ressam, resmini,
Özlemin bir katil, cana dayanmış.
Hem seveni vurur, hem de hasmını!

Bazen bir köylünün türküsündesin,
Bazen bir şiirde, anlamlı, derin...
Nice milletlerin ülküsündesin,
Tükenmez kaynağı, ulvi hislerin,
Türkiye'de, cennet ülkesindesin.

Gözbebeğisin sen, tüm kainatın,
Seninle bir nefes, bin nefes değer.
Esprisi, özüsün, bütün hayatın,
Dostlar, başka yerde ölürsem eğer,
Üstüme İstanbul toprağı atın!