İstanbul Öylesine Uzak Şiiri - Gül Ataç

İstanbul öylesine uzak ki
Öylesine uzak sorunlar,
Sorumluluklar…
Bir inziva, bir kaçış, bir sığınma
Geri dönüş olmasa hiç…..

Geçmişe saklanma belki bu
Babam burda ya
Sanki bu şehir o
Sanki anılar onun hep……..

Babamı tanımak istiyorum
Öylesine boşluk var ki onun hayatıyla ilgili bilmediğim
Sadece annesinin doğumunda öldüğü gerçeği…
Babamı anlat bana hala
Onu yaşamak istiyorum

Çocukluğunu…
Senin elinden harçlığını nasıl aldığını
Babaannenin domateslerini bir gece yarısı nasıl toplayıp
Ali’ye nasıl sattırdığınızı
Sonra o parayla fotoğrafçıda çektirdiğiniz fotoğrafın parasını nasıl ödediğinizi,
Babaannenin sabah uyandığında gözü gibi büyüttüğü domateslerinin yok olduğunu görüp ‘kalkın tarlaya hırsız girmiş’ diye bağırmasını
Babamı anlat bana hala….

Bu ev babam sanki…..
Hiç üzülmedim hala biliyor musun, bu konağın tarihi eser kapsamına alınmasına
Bu ev babamın çocukluğu
Keşke hiç satılmasa, yıkılmasa
Hep olduğu gibi kalsa….
24/07/2006